Η ιστορία των Βούρλων, ενός τεράστιου δημόσιου μπορντέλου στη Δραπετσώνα, που αδειοδότησε ο δήμος του Πειραιά το 1875 σε οικόπεδο της οικογένειας του Υπουργού Παναγιώτη Πιπινέλη και που λειτούργησε επί έξι δεκαετίες υπό την προστασία του κράτους και την περιφρούρηση της αστυνομίας. Ήταν περιφραγμένο με ψηλό μαντρότοιχο, είχε πτέρυγες με ομοιόμορφα κελιά κι έμοιαζε με φυλακή.

Και όντως, τον καιρό της Κατοχής μετατράπηκε σε φυλακή και ως φυλακή τελείωσε τη σταδιοδρομία του το 1970 που κατεδαφίστηκε.

Τα Βούρλα ήταν ο πάτος στην ιεραρχία του πληρωμένου έρωτα. Εκεί συγκεντρώθηκαν οι πόρνες που δεν είχαν ούτε όνομα ούτε μέλλον και δεν έβγαιναν παρά μόνο με ειδική άδεια. Ούτε η φωνή τους, φυσικά, δεν έβγαινε από τη μάντρα των Βούρλων.

Έχουν περάσει σχεδόν 80 χρόνια από τότε που έκλεισε το μπορντέλο-στρατώνας. Οι γυναίκες αυτές εδώ και χρόνια δεν ζουν πια.

Το βιβλίο είναι φόρος τιμής στις γυναίκες των Βούρλων, που η αγωνία τους ήταν να μείνει κάτι πίσω τους για να θυμίζει τη βασανισμένη τους ύπαρξη.

«Εγώ δεν θα γεράσω ποτέ. Μου είπε μια γύφτισσα πως θα με σκοτώσει κάποιος. Τόσο το καλύτερο!»